Tag archieven: agility

Hoe 2 Manchester terriers de Winnershow hebben ervaren.

De Winner met Strezz en Tranquil.

Het laatste weekend van november was het zover, ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en ons Manchester team in te schrijven voor zowel show als agility op de Winner show in Leeuwarden.

Mr. Basil is mijn 2 jarige manchester terriër en een geweldige, vrolijke, sociale reu, super geschikt voor de show, dat is uiteraard de mening van mij, nu maar eens kijken wat de exterieur keurmeester van hem vindt. Ik had hem ingeschreven voor 2 dagen show en 3 dagen agility. Met het idee dat als iets teveel voor hem zou worden we gewoon onderdelen gingen overslaan.

TOPsy is mijn snelle kleine meid, ik kon haar alleen voor 2 dagen agility inschrijven, haar klasse liep zondag niet. Zij zou dit ondertussen wel aan moeten kunnen, ze is immers ervaren en 4 jaar oud.

Nu hopen dat ikzelf dit enorm evenement wou kunnen volhouden. Een show met ongeveer 5000 honden over drie dagen, 250 verschillende rassen.

De Raad van beheer had dit keer Sport kunstgras gekocht, ik was zeer benieuwd, al jaren was dit een “dingetje”op de show. Ik was lang geleden al gestopt met het agility lopen op de Winnershow omdat de ondergrond gewoon niet geschikt was en blessures op de loer lagen.

Donderdag reden we naar ons plekje op de parkeerplaats met de camper.

Vrijdag ochtend begon het, met je karretje in de rij om naar binnen te gaan met vele anderen, een stekje uit zoeken in een uitgezet vak en jezelf en de honden instaleren voor wat de dag je gaat brengen.

De manchesters lieten dit over zich heen komen, ik kon zelfs de gaasdeuren van de kar open zetten, ze bleven heel rustig en ontspannen, TOPsy ging dutten en Mr.Basil snuffelde en begroette langslopende mensen en honden even vriendelijk. Wat een indrukken kregen de honden zo mee. Wat een geroezemoes van geluiden.

De agility wedstrijd begon, ik verkende mijn rondje en startte met Mr. Basil, we liepen een mooi rondje maar ook een DK (diskwalificatie), snel naar de showring gerend met mijn kar honden zodat ik op tijd kon zijn voor de exterieur keuring, daar deed Mr.Basil gewoon vrolijk zijn ding met Janneke als zijn handler en hij kreeg een 1e plaats Uitmuntend CAC en CACIB, de keurmeester was gecharmeerd van hem, zijn gangwerk en karakter. Super!

Daarna terug gesneld naar de agility ring, waarbij ik net op tijd was om met TOPsy te lopen, helaas, deze handler was even de weg kwijt en TOPsy liep zo een disk. Nu nog twee rondjes agility lopen, beide werden mooie leermomenten en dan de avond in de camper overnachten.

Zaterdag verliep eigenlijk net zoals vrijdag maar dit keer kreeg TOPsy een 1e plaats in de agility en Mr. Basil een Zeer Goed en 1e plaats in de Open klasse, dit vrouwtje werd wel steeds vermoeider. De honden waren zichtbaar moe maar bleven goed werken en vrolijk.

Zo werd het al snel zondag, de laatste dag van de show en alleen mr. Basil hoefde “alleen maar”agility te lopen. Zijn handler werd wel steeds vermoeider maar Mr.Basil werkte ondanks dit slopende weekend nog steeds kei hard. Hij concentreerde en hij liep onverwachts een eerste plaats.

Hij loopt nu een half jaar af en toe een wedstrijd en zijn grootste struikelblok tot nu toe is zijn focus en concentratie. Het onderdeel paaltjes is zeer moeilijk voor jonge honden en Mr.Basil. Maar de kleine man overwon dat probleem en schitterde.

Ik ben zo blij dat ik dagelijks gebruik maak van Puur Tranquil poeder voor Basils rust in zijn hoofd en bij grotere mate van stres de druppels van Phytonics Strezz inzet. Het werkt gewoon, ik merk dat het mannetje hier veel baat bij heeft. De ene hond heeft gewoon even wat hulp nodig en dan is Puur Tranquil en Phytonics Strezz er om ze te helpen.

Zondag avond waren we wel alle drie erg rustig thuis op de bank en we moesten even bijkomen van het geweldige wekend in Leeuwarden.

Wat een prikkels, wat een drukte maar wat een leuk evenement.

Wat een geweldige honden, ze zeggen dat terriërs drukke honden zijn, maar daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens, ze hebben zo hard gewerkt, mijn toppers.

 

Doils fit oil voor mijn honden.

Mijn sporthonden.

Al geruime tijd let ik op de voeding van mijn sporthonden.

Al vroeg in mijn agility carrière kwam ik tot de ontdekking dat we ook in de hondensport op Omega 3 vetzuren moest letten. Na een knie blessure van mijn eerste agility hond Kyra in het jaar 2000, leerde ik dat ze een combinatie van Chondroitine en Glucosamine met Omega 3 nodig had voor haar herstel. De omega 3 vetten hielpen bij de opbouw van de celmembramen, zo konden voedingstoffen beter getransporteerd worden door het lichaam heen. Zonder de Omega 3 kon de Chondroitine niet echt iets bereiken. Die Chondroitine en Glucosamine had ze weer nodig voor haar kraakbeen en gewrichts herstel, pijnbestrijding, functie verhoging en stijfheid vermindering. Omega 3 werkt ook als een natuurlijke ontstekingsremmer, het beschermt tegen allerlei ziekten.

Na haar blessure heeft Kyra nog onverwachte jaren met plezier agility bedreven en haar is nog een lang leven gegund zonder pijn. Ik ben blij dat ik destijds de werking van Omega 3 ontdekt had.

Ik gaf Kyra destijds een Chondroitine/ Glucosamine mix met een Zalm olie. Niks  mis mee in het begin, maar naar mate de tijd verstreek werd de kwaliteit van de Zalmolie steeds minder. Dit kwam mijns inziens vooral door dat de zalm gekweekt werd. Ik ben een aantal jaren geleden veranderd naar de Doils Vital. Deze heeft een hoge concentratie vetzuren EPA, DHA en ETA met een toegevoegde natuurlijke vitamine E. De herkomst van deze vis is verantwoord doordat de diepzee- vissoorten duurzaam worden gevangen. Nu weet ik zeker dat mijn honden geen verontreiniging binnen krijgen.  Het is een klein flesje en ik dacht eerst dat het daarom maar heel kort meeging en heel duur zou zijn. Het grote verschil hier is dat ik niet veel olie nodig heb om de dagelijks benodigde hoeveelheid te geven. Een pipet met maataanduiding zit er bij. Ziva krijgt 2 ml per dag en de kleintjes krijgen 1 ml. Zo gaat mijn flesje lang mee en blijkt het helemaal niet zo duur uit te werken.

Ik geef mijn honden in de ochtend een vers vlees mix, uit de diepvries zit het gemalen in een rol. In de middag krijgen zij een geperste brok op maat van Prins. Omdat ik vind dat de Omega 3 heel belangrijk is krijgen ze dan de Doils Omega 3 olie erbij. (Ziva en Mr.Basil krijgen de Vital en TOPsy krijgt de Skin variant.)  In de brok zit wat mij betreft niet genoeg Omega 3 olie en de vleesmix kies ik maar 1 keer per week de mix met vis omdat die wat vetter is. Daarbij krijgen zij dagelijks de Muscle Mass poeder van Puur. Hier zit dan de Chondroitine en Glucosamine ook in samen met nog meer aanvullende supplementen voor de sporthond.

Ziva krijgt dan nog de Cholodin voor haar wat vage oudere brein, deze tabletten helpen vooral de oudere hond weer een tikje alerter en meer aanwezig te zijn. Zonder is Ziva echt een beetje afwezig.

Mijn sporthonden hebben tot hogere leeftijd nog met veel plezier agility gelopen, de jongste pensioen leeftijd is nu Ziva die met 10.5 jaar met pensioen mocht door een beginnende spondylose in haar rug. Ik vind dat best een hoge leeftijd voor een sporthond maar het belangrijkste vind ik, is dat je hond lang en pijnvrij gezond en blij oud mag worden. Zo kunnen ze nog jaren mee op vakantie, wandelen en zwemmen en weet je dat je het beste hebt geboden aan je vriend of vriendin die altijd aan je zijde staat.

Katja,

en een high five poot van Ziva, Dayzee, TOPsy en Mr.Basil

De kerstvakantie verliep niet naar verwachting.

De kerstvakantie verliep niet naar verwachting.

Donderdag na het trainen vertrokken we om 10 uur s’avonds richting het zuiden.
Het plan was om bij Reims te overnachten en daar in de ochtend Dayzee af te geven aan Kate die vanuit de UK naar Reims was afgereisd. Dayzee zou met haar meegaan om te ski-jorren in de Franse Alpen en wij zouden dan verder zuidelijk rijden om in de Pyreneeën kerst te vieren met familie.
Om 12 uur s’nachts schrok ik wakker, ik was wat weggedoezeld in de bijrijderstoel. De camper was in een flauwe bocht naar rechts blijkbaar rechtdoor gereden en met zijn linker voorwiel had hij de betonnen wegafscheiding geraakt, nu gleden we als het ware luid piepend de weg weer over naar rechts, twee banen van de snelweg over, dan over een stukje vlakke berm, een talud met bosjes op, ik zette me schrap voor een botsing maar werd verrast door een zachte plof.
Even verward maar daarna opgekrabbeld bleek dat de camper was omgevallen en op de bestuurders kant was beland. Tom krabbelde ook op, net zo verrast als ik. Terwijl er een auto op de vluchtstrook stopte kroop Tom via de deur van de camper omhoog de camper uit. De deur was een dakluik geworden. De gearriveerde auto zette oranje lampen aan en de man stapte uit om bij Tom te kijken wat er gebeurd was.
De vriendelijke man had inmiddels de politie verwittigd, we waren in de buurt van Charleroi en daar spreken ze alleen Frans. Hij informeerde of alles met mij OK was en ik bevestigde en liet hem weten dat ik in de camper bij de honden zou blijven. De honden waren OK, TOPsy vond dat we nu wel konden uitstappen, de camper stond immers stil en dan gaan we altijd uit. TOPsy had in haar hok gezeten en haar deurtje ging nu niet naar voren open maar naar boven. Het duurde even voordat ik kon uitvissen waar Dayzee zich bevond, haar hok is onder het rechter bed, in de kast als het ware. Ik vond de ingang van haar hokje, zij zat op haar deur naar beneden te kijken naar mij en verwonderde zich waarschijnlijk wel wat over de situatie. Ziva had in de gordel op de bank gezeten, waarschijnlijk lag ook zij te slapen tijdens de plof. Ze ging van de bank naar plaatsing op het raam achter de bestuurder. Ondertussen was de politie gearriveerd, ook zij communiceerden door het dakluik met mij of alles “bon” was. Tom lieten ze blazen en nadat de eerste takelwagen was gearriveerd vertrokken zij weer. Achteraf had ik graag gewild dat ze Tom nader hadden laten bekijken door een ambulance aangezien hij geen weet meer had over wat er gebeurd was, hele vreemde procedures die Belgen.
De kleine takelwagen was uiteraard niet in staat om de camper op te hijsen en wij wachtten dan weer op meer hulptroepen. Ondertussen was ik wat bekomen en ging ik dingen regelen. ANWB gebeld, geen gehoor, NKC Hulplijn gebeld, geen goed nummer, weer een half uur later daagde het bij mij, we zaten in het buitenland en we moesten dan ook eerst 0031 toetsen. Stom dat het niet meteen op je polispasje staat. Maar gelukkig, nu goed getoetst en een vriendelijke mevrouw van de NKC gesproken en uitgelegd wat er was gebeurd. Geen zorgen mevrouw, zodra ze u in een hotel hebben gebracht belt u ons morgen weer met de locatie van de camper, alles wordt in orde gemaakt voor u en de camper terug naar NL.
Ik belde Kate om te vertellen wat er gebeurd was en wij spraken af dat zij Dayzee bij het hotel zou komen halen zodat Dayzee tenminste verder op vakantie kon en wij de rompslomp konden gaan afhandelen zonder een extra hond. En ik belde mijn moeder, zij spreekt Frans, ook zij stapte onmiddellijk in de auto om naar het hotel te komen. Het adres van het hotel zou ik aan beide later doorgeven.
Inmiddels hadden zich 3 takelwagens en 1 pionauto verzameld en ging er veel tijd in voorbereiding zitten, het bleek dat het linker voorwiel afgebroken was, later zag ik daar onderdelen van over de weg en in de berm liggen. Dat gaf wat complicaties. Terwijl zij overlegden pakte ik alles van waarde en wat we voor 1 overnachting konden gebruiken in een tas in. De puur trauma ging zeker mee. Het viel niet mee om spullen te vinden in een camper waar van alles uit kasten was gevallen, en 90 graden niet klopte. De koelkast lag op zijn rug, daar moest ik steeds overheen klimmen, de matrassen blokkeerden de weg, we liepen op de ramen en wanden en keken door het dak de straat over. Eindelijk had ik mijn schoenen gevonden, telefoons, tablets, autopapieren, brillen, portemonnee, veiligheids vestjes van Tom en Ziva gevonden en een extra deken meegenomen.
Toen de takel heren een plan van aanpak hadden gemaakt moesten we allemaal de camper uit, dus riemen gevonden en voor Dayzee een snuitje, de grote dames kunnen in stress situaties soms hevig op mekaar reageren en ik nam geen risico. Van een afstand keken we toe hoe de camper centimeter voor cm rechtgetrokken werd zodat ze hem weer rechtop konden zetten op een vlak stuk. Het ging heel langzaam maar daardoor is er bijna geen extra schade ontstaan.
De camper werd van voor opgetild en op een dieplader gehesen. Nu werden we weggebracht naar het hotel bij Charleroi. De mannen wilden alle honden achterin de grote bus tussen de pionnen zetten. Ik haalde snel de stoffen bench van Dayzee en zette Dayzee daarin, meer benches had ik niet en Ziva daar los achterin ging ik niet toelaten. Ik stapte met TOPsy in en hield haar op schoot terwijl zij probeerden TOM uit te leggen dat Ziva achterin moest. Daarna stapte Tom prompt in naast mij op het 3 zits bankje en zette gewoon Ziva tussen zijn benen in voor in de cabine. Soms is het handig als je geen Frans spreekt, wij gebaarden dat alles top was en we konden gaan waarop de beste man ook is ingestapt en is gaan rijden.
Na wat zoeken vonden we het Ibis hotel om 4 uur in de ochtend, achter een groot stalen hek liep een drukke man die meteen op de honden wees en vertelde dat er maar 1 hond per kamer toegestaan was. Ik legde uit dat 1 hond nog vanavond werd opgehaald, hij bleef volhouden en weer voor de zoveelste keer legde ik uit dat we er maar één hond hadden voor op de kamer en de andere, ( TOPsy) toch geen hond is. Verder vertelde ik hem dat we net een ongeluk hadden gehad en nu 4 uur later we gewoon een rustig plekje wilden om bij te komen. Hij bromde wat over kosten en ik ging akkoord, wat maakt mij op dat moment uit dat de kamer dan 50 euro duurder is als de advertentie op de hotelmuur? Pfft, eindelijk de honden in de kamer gedaan, Tom is even buiten gebleven om Kate op te vangen met Dayzee. Nog geen 20 minuten later arriveerde Kate en Dayzee stapte super happy in bij Jingo achterin de auto. Haar vakantie kon beginnen. Kate vertrok terug naar haar Ibis Hotel in Reims en nadat we allemaal weer een paar druppels Puur Trauma hadden genomen probeerden wij wat te slapen.
De volgende ochtend waren mijn moeder en Erik ook aan de ontbijt tafel en zij brachten ons naar de camper toe. Ik had inmiddels de NKC aan de telefoon gehad en zij gingen een vervangende camper regelen, deze verhuur camper zou dan naar de locatie van de oude camper gaan zodat de kapotte camper meteen terug naar NL kon.
Aangekomen bij het takelbedrijf stond onze camper daar op ons te wachten, van buiten viel de schade aan de bijrijders kant mee, bijna niks te merken van een ongeluk, van de bestuurders kant was duidelijk het afgebroken wiel te zien maar de wanden waren nauwelijks beschadigd geraakt.
Binnen was het een ravage, overal lag wat uit de kasten was gevallen en om de tijd te doden begonnen we maar op te ruimen. Je kon na het opruimen alleen zien dat er wat gebeurd was door de voetstappen op de wanden naast het raam en dat de mat van de vloer nu tussen de wand en de kast was geraakt doordat de kasten ontzet waren geweest. Deze mat zat helemaal klem. Na een tijdje kwam dan in de middag de verhuur camper met de dieplader. De beste man uit Enschede kon geen Frans en hij was niet voorbereid dat de camper niet de dieplader op kon. Ondanks dat ik aan de telefoon had uitgelegd dat het wiel was afgebroken. Gelukkig heeft mijn moeder het takelbedrijf kunnen overtuigen ( door extra geld te geven handje contantje) zodat ze de beste man konden helpen de oude camper op te laden anders stond het daar nu waarschijnlijk nog. Wat hun betrof zat hun taak er namelijk op, extra werk door opladen zat niet in hun rekening erbij en ze hadden het druk.
We hebben de lege verhuur camper zoveel mogelijk ingeladen met onze spullen maar het bleef een puinhoop, je kon niks vinden waarop wij besloten eerst huiswaarts te gaan en van daaruit weer verder te beslissen wat we met de rest van de vakantie gingen doen.
De reis naar huis ging prima, we hebben rustig aan gedaan en eenmaal thuis konden we even tot rust komen.
Onze camper stond inmiddels in Enschede en de verhuur camper hadden we tot begin januari. Eerst even een simpele kerst gehouden en daarna richting onze camper om wat spulletjes eruit te halen zoals belangrijke kabels voor TOPsy’s gps tracker. Ik heb een vriendin in Enschede wonen die we te weinig zien en we spraken af om te gaan wandelen samen, dit liep wat uit en we zijn een paar dagen bij haar gebleven totdat de vuurwerk herrie in Enschede wel erg luid werd. Daarop zijn we Duitsland ingevlucht om een rustig oud en nieuw te vieren in de heuvels.
We hebben een fijne korte vakantie gehad, lekker gewandeld, gegeten en campers gekeken, daarna naar Luxemburg afgereisd om Dayzee weer op te kunnen pikken zodat Kate weer verder op haar weg naar de UK kon. Einde van onze vakantie.  Maandag was de laatste huur dag maar we hebben de verhuur camper zelf weggebracht op dinsdag naar Enschede zodat we op de terugweg onze laatste spullen mee konden nemen. Achteraf was het handiger als we de camper naar Lelystad hadden laten transporteren maar de Enschede transport man wilde hem zo graag zelf houden om een bod op te kunnen doen bij Total Loss.
Ik belde eens om te informeren naar de gang van zaken met de NKC en AON, niemand wist wat? Het bleek dat ik zelf de melding aan moest maken van de schade en om een taxateur te laten kijken naar de camper, later bleek dat ik zelf de verzekering moest laten opschorten etc etc. Als je niet vaker een ongeluk krijgt is niet alles heel duidelijk kan ik je zeggen. De NKC pechhulp had immers gezegd, gaat u maar rustig eerst op vakantie, de rest wordt geregeld. ( ja, door wie?)
Op onze tour om een ander camper te bekijken waren we bij de originele verkoper van onze oude camper gekomen. Hij vertelde ons dat dingen die er bij de koop van de camper niet aan hadden gezeten ook nog steeds van ons waren en niet bij de verkoop opkoop hoorden. Dat had, nog de opkoper of de taxateur aan ons verteld. Voor ons waren dat de zonnepanelen, de dure LPG gasinstallatie en de TV. We meldden nog snel aan de taxateur dat we deze dingen niet bij de camper lieten. Wat een gedoe gaf dat uiteindelijk zeg!
De nieuwe opkoper wilde zelfs de zomer banden erbij hebben die bij ons nog in de garage lagen en die ruilen voor onze eigen gasinstallatie! Het werd steeds gekker. Uiteindelijk heb ik toegegeven en hem de gasinstallatie laten houden. Hij had toch de Michelin winterbanden van 1 maand oud nog onder de camper zitten, ik was het gezeur zo beu. Jan onze vriend in Enschede, is dan vrijwarings bewijs, TV en zonnepaneel gaan halen voor ons. De opkoper deed er 10 dagen over om na het winnende bod te betalen ofschoon hij meteen het rekening nummer had ontvangen van ons. Verder stuurde hij nog een rekening van de verhuur camper voor gas! Even vergeten dat mijn moeder een getal van 3 cijfers had betaald voor het op laten laden van de camper die zij naar NL zouden brengen (zijn taak) en dat er een bijna gevulde LPG tank onder de camper zit. Nu werd ik echt boos.
Het verhaal gaat gewoon door, je kan pas je verzekering en wegenbelasting opschorten als je het vrijwaringsbewijs hebt, dus ik heb langer betaald voor beide. En tot slot is er iemand overijverig bij de verzekering en royeert de camper zodat een hele nieuwe verzekering meer gaat kosten, gelukkig is deze fout hersteld, maar wat een gedoe zeg. Een flink aantal grijze haren verder hebben we het vooruitzicht om de nieuwe camper spoedig te gaan halen. De eerste afspraak was hij nog niet klaar, de tweede afspraak stormt het te hard, wat kan er nu nog gaan gebeuren in deze campersoap?

Het besef dat alles wel eens heel anders had kunnen eindigen dringt steeds meer tot ons door, bij één ongeluk kan je blijbaar zoveel geluk hebben dat je gewoon rustig omkiepelt op een zachte plek en tijdstip dat je geen ernstige schade toekkomt. Toch hoop ik dat we dit niet meer mee hoeven te maken. Wat als: we 1 meter meer doorgeschoven waren naar dat enge korte paaltje in de grond ter hoogte van de cabine?, wat als; het drukker was geweest en er meer auto’s bij betrokken waren geweest?  wat als;  het heuveltje geen heuveltje was geweest maar een diepte of sloot? etc etc etc. gelukkig is het gelopen zaols het gelopen is.  Ik ban dan ook zeer dankbaar voor elke dag dat we bij mekaar zijn en we mekaar mogen vasthouden. Mensen wees lief, je weet nooit…

 

Wederom met twee honden geplaatst voor het WK van de Belgische herders

WK 2020, here we come!

Onverwacht, maar toch weer na lange tijd met twee honden geplaatst voor het Wereld Kampioenschap van de Belgische herders in Frankrijk.

Afgelopen zaterdag 14 december, was de laatste kwalificatie wedstrijd voor het Wereld Kampioenschap Belgische herders. Deze wordt in 2020 gehouden georganiseerd door de FMBB (https://www.fmbb2020.com/) van 12mei tot 17mei, de locatie is dit jaar Aubigny Sur Nère, Frankrijk. Hier zijn bijna alle disciplines vertegenwoordigd waarin een Belgische herder uitblinkt vertegenwoordigd. Bijvoorbeeld; IGP (het oude IPO), Mondioring, Show/ tentoonstelling, canicsros, en uiteraard agility, er worden weer honderden Belgische Herders verwacht.

De laatste wedstrijd van drie selectiedagen met elke dag drie parkoersen.
Ziva stond meteen al na de eerste wedstrijd dag op de eerste plaats, zij had door het behalen van de titel beste “Belgische herder agility 2019” 80 punten voorsprong en door constant goed te lopen daar flink wat goede uitslagen en punten bij gezet, haar plaatsing stond vast.
Dayzee had mij de vorige wedstrijd blij verast door op een jumping zo goed en snel te lopen dat zij een eerste plaats met 80 punten haalde, zij stond nu 9e als je de (NQ) Niet gekwalificeerde honden erbij telde. Deze honden hadden geen punten op het vast parkoers. Dayzee hoorde daar dus bij. Het werd toch ineens spannend, was ik met haar vooral de laatste tijd aan het werken aan start procedures en vertrouwen in het veld, leek het er nu ineens op dat ze ook uitslagen zou kunnen halen.
De weken voor de training waren er vooral op gespitst met Dayzee veel aan haar vertrouwen te werken om fysiek en mentaal goed te kunnen presteren, minder stres in de ring was hierbij het belangrijkste punt van aanpak. (training en met behulp van de Strezz druppels op de wedstrijd dag) Wie weet zou ze toch op die VP ( vast parkoers, een parkoers met raakvlak toestellen) punten kunnen halen. We ondersteunen Dayzee ook dagelijks met de Tranquil poeder van puur.

NK Agility 2018

Donderdag voor de wedstrijd kwam er toch een dikke zwarte wolk op ons pad. Tijdens de lessen klapte een grote hond vol vanaf de zijkant tegen mijn knie. In één klap zag ik de wedstrijd aan mij voorbij gaan. Na de les ben ik meteen gaan koelen, heb de Puur Trauma druppels elk kwartier ingenomen, ben op mijn SWIT magneet therapie mat gaan zitten en heb een laser behandeling gedaan. De volgende dag had ik een afspraak bij Bergman Kliniek voor bewegen om te kijken wat er mogelijk en wenselijk was om te doen.
Vrijdags bij de specialist bleek de schade gelukkig goed mee te vallen, niks was afgescheurd, de knie was mobiel en na een Electro Pulse behandeling mocht ik met mijn geïrriteerde meniscus weer huiswaarts met groen licht voor de wedstrijd. Gelukkig stond mijn voet niet op de grond tijdens de klap en was ik in beweging anders had het er heel anders uitgezien, een geluk bij een ongeluk dus. Dat de wedstrijd lopen zaterdag flink pijn ging doen stond vast, maar meer schade veroorzaken zou het niet. Verder nog mijn Swit mat gebruikt en doorgegaan met mijn Trauma druppels, hier zit onder andere Arnica in wat goed is bij blessures van elk soort.

NK Agility 2018

De grote dag brak aan, in ons campertje waren we al op locatie zodat we goed uitgeslapen de wedstrijd in konden. Het eerste parkoers was echt pittig, alleen brave hondjes die luisterden zouden daar doorheen komen. Ik startte met Ziva als eerste ervan overtuigd dat zij zou luisteren maar Ziva had anders besloten en koos een diskwalificatie route, het was ook Dayzees parkoers niet en ook zij belandde over de verkeerde hindernis. Het was een VP, waar we uitslagen op nodig hadden. Nog één kans op punten bij een VP te gaan, de laatste. Gelukkig was dit meer te doen met onze meiden en Ziva mocht weer als eerste beginnen, doordat ik door mijn knie gehinderd was tikte Ziva een latje maar liep verder een mooi rondje. Dayzee was later aan de beurt, we hadden samen contact aan de start, de eerste 4 hindernissen zijn cruciaal voor haar vertrouwen en deze gingen goed, nog even dat spannende midden stuk waar zij geweldig reageerde op mijn aanwijzingen en nu die lange snelle lijn naar de finish nog even zonder een latje te tikken. Jaaaaa, foutloos en verreweg de snelste! Dayzee had weer de eerste plaats en 80 punten. Ze steeg naar de derde plaats met die vereiste VP punten. Nog volgde een jumping, maar daar waren we niet meer scherp, de dag had zijn tol geëist , we waren moe gestreden. Na deze drie parkoersen werden de punten weer opgeteld, Dayzee was wel afgezakt naar een zesde plaats maar met acht geplaatsten was het nog ruim voldoende om mee te mogen naar het WK. Ziva stond nog steeds op de eerste plaats en zij mag dan ook voor het team extra rondes lopen op het WK. De eerste 4 lopen voor het landenteam extra parkoersen op het WK.


Ik ben zo blij en super trots op mijn meiden, eigenlijk had ik de verwachting niet meer dat Dayzee op het WK zou lopen, ze is heel reactief, concentratie en focus is in de ring bijna onmogelijk te houden door alle prikkels en zij wil zo graag goed werken, vooral heel snel rennen, dat het heel moeilijk is haar de goede kant op te sturen. Maar, het is ons toch gelukt!
Ik kan nu met gepaste trots zeggen dat ik met al mijn stamboom honden ben gekwalificeerd voor het WK Belgische Herders. Het wordt mijn 13e jaar dat ik voor het WK afreis en de vijfde keer dat ik aan de start mag met 2 honden op één en dezelfde WK.

Wij zijn vanaf het jaar 1999 met deze veeleisende sport bezig en gebruiken voor de honden behalve goede voeding en gepaste beweging elke dag voeding supplementen zoals de Puur Muscle mass voor onderhoud en opbouw van de spieren samen met de Doils vital olie en voor de oudere honden zoals Ziva de Cholodin tabletten, hierdoor is zij veel meer bij de tijd als zonder deze tabletten. Voor blessures hebben we altijd de Puur Trauma in onze tas paraat, een ongelukje is gauw gebeurd. Mocht er toch iets ernstigers gebeuren dan kunnen we gelukkig terecht bij Anneke Schellingehout van Holistisch Dierenarts praktijk  Jyoty, zij zorgt er voor dat al mijn meiden snel en goed op de been blijven en lang en gezond agility kunnen blijven doen met haar kennis en expertise.

Nu even een korte vakantie, Dayzee gaat met een vriendin Ski-jorren en wij gaan met Ziva en TOPsy wandelen in de bergen. Na de vakantie weer fit aan de voortgang van het trainen met Dayzee werken. Ik verheug me er weer op.

Onze eerste WK, met Franny in 2007

Nederlands Kampioenschap Agility

 

Afgelopen weekend werd het NK gehouden in Venlo.

 

Op zaterdag de pre selectie voor de finales op zondag.

Ziva was aan de hand van haar totaal klassement al geplaatst voor de finale en ik had de luxe om haar op zaterdag te sparen en alleen met haar op zaterdag de Finale voor de Jumping teams te laten lopen. Het was ook erg heet en Ziva heeft veel last van de warmte na een incident op het WK een aantal jaren geleden.

De team jumping op zaterdag liep Ziva foutloos maar ons uitgedunde team bleef helaas achter in de resultaten.

Zondag de grote finale en nog heter. We begonnen met de individuele jumping van Michiel Lazeroms. Ziva en ik liepen een niet geheel vloeiend maar toch foutloos rondje en werden derde, een mooi uitgangs punt voor het Vaste parkoers. Ik had niet de illusie te kunnen winnen van de super snelle en jongere Border collies met running contacts op plaats  1 en 2 maar we zouden alles geven wat we in huis hadden was het plan van aanpak.

Eerst nog de finale van de teams lopen. Maar anders als de 2 voorgaande jaren lukte het ons dit keer niet om op het podium te geraken met ons team, dat wordt maar een volgende keer , ook ons Kanarie team geeft nooit op.

Laat in de middag, als je al kon afvragen of je al gaar was van de warmte, liepen we dan eindelijk het laatste ronde van het Nederlands kampioenschap. In omgekeerde volgorde dan ook. Dus bijna als laatst. Het was een enorm pittig parkoers van Frank Gers en het werd al duidelijk dat er niet veel foutloze rondjes gelopen zouden worden. Voordat ik aan de beurt was waren er maar 2  honden foutloos doorgekomen. Het was dus een kwestie van rondkomen. 

We mochten dan eindelijk naar de start. Ik ken Ziva en vertrouwde erop dat ze de paleninsteek wel kon, dat hadden we immers al jaren geleden onder de knie getraind. Helaas, ik bemoeide me er toch een beetje mee en haalde haar uit haar concentratie, een weigering was het resultaat. Nu er op toezien dat dat onze enigste fout zou blijven, de rest  is al pittig genoeg, ik vond de twee rare situaties bij de tunnel niet eens het moeilijkste van dit parkoers maar gewoon in deze hitte de raakvlakken en de super streng gekeurde wip foutloos doorkomen was al een dingetje. Het lukte ons toch om met  alleen die weigering dit parkoers rond te komen. Even was het spannend, wat zouden de laatste twee lopers doen? De nr 2 schakelde zichzelf uit en de nummer 1 tikte een latje met een super snelle tijd. Spannend….. Op de eerste plaats en Nederlands kampioen  werd Ylona van Zanten met Eshley de Tervurense herder van 10 jaar, zij had  als enige twee foutloze ronden gelopen, nummer 2 werd Bianca van 

Gastel en Juicy met een super snelle tijd en 1 fout en de nummer 3 werden Ziva en ik met onze weigering op de palen. Aan de ene kant jammer maar aan de andere kant zo super blij met mijn hondje. Een podium met twee Belgische herders  op leeftijd, Ziva is tenslotte ook al 9.5 jaar oud. Zo zie je maar weer, je weet nooit hoe een toernooi af kan lopen als je er maar voor blijft gaan, vooral doorgaan en niet opgeven ook niet bij een foutje.

Ziva is de meest geweldige hond, stabiel, lief, knuffelmeisje en sportief, mijn once in a lifetime maatje. Ook zij geeft nooit op, ik hoop dat we nog lang, vrolijk en gezond samen door mogen gaan en koester elk moment die we samen hebben..

Bekijk onze video van de NK finale hier.

Gele paaltjes foto gemaakt door Bart Douben, dank.

 

 

Winaar Beste Belgische Herder 2019 NVBH

Ziva is de Beste Belgische herder in de agility voor 2019!

Ziva wordt Beste Belgische Herder in de Agility op de Clubmatch van de Nederlandse Vereniging Belgische Herders 2019 de NVBH.
Op 26 mei, twee weken na het WK van de FMBB in Tsjechië waar ze 6e op de jumping finale werd en één week na de World Agility Open waar Ziva de Bonus Speedstake won, traden we alweer aan. Nu in Bemmel alwaar de NVBH haar Clubmatch hield. ( redactie, Ziva is Wereld kampioen agility in 2015 geworden)
De afgelopen jaren konden we helaas niet deelnemen aan de Clubmatch, hij viel steeds tezamen met de kwalificaties voor de Wereld Kampioenschap agility voor de FCI. Iets waar de Belgische Herder zeker ook van de partij zou moeten zijn en waar wij aan deelnamen.
Het eerste Vaste parkoers werd opgebouwd , de keurmeester van de dag was Rob Balt. Hij had best pittige rondjes al neergezet voor de eerste graad dus geconcentreerd ging de open klasse verkennen. Ziva mijn 9 jarige mechel was aan de beurt, met een spannend rondje en foutloos, was het toch niet helemaal vloeiend, ik schatte de snelheid waarmee ze de tunnel uit zou komen verkeerd in en moest even remmen om haar voor te laten gaan, maar alles lukte verder. Een eerste plaats! Die hadden we alvast.
In de pauze mochten we dan als open klasse verkennen. Dan Ziva, Ziva deed wat Ziva kan en liep een heel goed rondje uit, mooie raakvlakken en geen gekke dingen. Weer 1e plaats. Het werd nu spannend, er waren nog maar 2 mensen met 2 foutloze rondes. Konden we dat volhouden. Drie foutloze rondes op één dag is best veel en niet gemakkelijk te doen. De jumping werd opgesteld en de lopers moesten in omgekeerde volgorde van resultaat lopen, dat hield in, Ziva als allerlaatste hond ze stond er het beste voor. Geen probleem, dat kunnen we . Ziva dus als laatste aan de beurt, ondertussen speelde de vermoeidheid mij parten, het was een lange koude dag, ik pepte mijzelf op en ging de ring in met Ziva. Het eerste stuk ging zoals gepland dan naar die belangrijke sleutel positie en dan….. blanco , ik had even geen idee meer waar ik heen moest. Ik zag een bordje nr 13 aan de andere kant als waar Ziva net overheen was gesprongen, dus deze moest nog een keer, maar hoe dan??? Seconden tikten weg, ineens wist ik het weer, achter mij die tunnel nog een keer, ik riep Ziva gauw bij me, voorkomend dat ze een hindernis zou nemen die niet moest en dan snel die tunnel in. Het hooft nu koel houden zodat er geen latjes gaan en kalm naar de finish. Zou het genoeg zijn? Was het misschien een weigering? Nee het was geen weigering, we waren immers niet eens in de buurt van de te nemen hindernis geweest, en ja het was genoeg, foutloos!

Ziva had zoveel tijd extra verdiend met de eerste twee rondes dat ik nu toch in totaal de eerste plaats had verdiend. Ziva is Beste Belg 2019! Ze heeft als bonus alvast 80 punten voor het WK van de FMBB verdiend voor 2020. Zo trots op mijn maatje, mijn kameraad, mijn vriendin, wat een geweldige hond, drie weken achter elkaar presteren op top nivo en maar doorgaan. Nu 9 jaar oud en al zoveel samen bereikt en beleefd. Ik houd van deze geweldige hond. ZIVA.
De video is te vinden op Youtube; kanaal Katja Slippens, je kan zoeken op: Best Belgian Shepherd Agility Ziva 2019 NVBH

p.s. Over 4 weken is Ziva alvast geplaatst voor de finales van de Nederlands Kampioenschappen door haar uitslag in het totaal klassement van de derde graad large, we zullen zien wat dat brengt.

BATty, the Manchester terriër.

BATty, the Manchester terriër.

Kennelnaam, Express Speedy z Vejriho hnízda.
(BATty staat voor Blazing Amber Terriër en slaat ook op haar vleermuis oren. Onze honden school heet namelijk Blazing Amber Training.)
BATty kwam vrij onverwacht ons huis binnen.
Ik stond al een aantal jaar op de lijst voor een Parson Russel terrier, ik wou namelijk een kleiner hondje erbij naast de drie mechelaren die nu nog hadden. Eindelijk werd het nestje geboren waar ik op wachtte van een agility hond die ik kende, maar het was maar één pupje. Voor mij zat er niks bij. Ik ging dus op zoek naar een Parson . Via mijn vrienden op facebook informeerde ik en kwam ik steeds meer te weten of zijn gedrag, nog meer als ik al eerder wist en vooral het feit dat de hond juist van nature uit luid moest blaffen beviel me steeds minder. Ze zouden hard moeten zijn en onverbiddelijk doorgaan met de aanval op een vos of iets dergelijks. Dit leek met toch niet zo een goed idee met de Mechel meiden is huis. Ik heb namelijk nog drie Mechelse herder teefjes en nog een extreem exemplaar erbij in het klein, nou dat was misschien wat heftig.
Ineens kwam op de Facebook pagina van een Tsjechische vriendin een vreselijke schattige foto. Wat is dat!??? Dit pupje zocht een huisje, ze was geannuleerd door een Italiaanse koper en mocht volgende week het nest verlaten. Ik ben meteen gaan uitzoeken wat de eigenschappen van een manchester terriër zijn, via Google en via vrienden op FB weer nieuwe MT vrienden gevonden die meer konden vertellen over het ras en ook de bloedlijnen kenden van de ouders, allemaal gaven groen licht voor dit pupje. Ik zag video’s van haar moeder en oom in de agility en was verkocht. Ik maakte contact met Veronica Tobolkova, haar fokker en we PB over en weer in gebrekkig Engels. Ik zocht op internet de gezondheids eisen en onderzoeken en verzekerde mezelf dat het met de FCI papieren goed zat . Deze FCI erkenning is nodig als ik later met haar in de agility op een Wereld Kampioenschap wil uitkomen. De laatste horde moest nog genomen worden, speelt ze? Apporteert ze? Dus Veronika maakte een video van de 4 pups tijdens spel, en dat ze een sok weg gooide en de pups er samen achterna gingen en terug brachten, ze deed sjor spelletjes voor me met het pupje en ik was helemaal verkocht. Ik kom haar halen zei ik en drie dagen later zaten we in de camper richting Tsjechië. ( 1000 km enkele reis)
Ik was nog op tijd om het hele nestje te zien en ik vond ze geweldig, moeder was sociaal en open, oma was er ook bij en zij lag heerlijk op mijn schoot te snurken. Terug naar huis met een inie mini hondje, sneeuwstormen onderweg trotserend was het al duidelijk dat we gauw een jas moesten kopen voor haar onderweg langs de snelweg. Inmiddels heeft ze er meer als ikzelf.
Ze heeft ons hart gestolen.
Ik ben haar gaan trainen als een mechelaar, Ik ga agility met haar doen. Dus veel puppie spelen, balance oefeningen en korte denk spelletjes, zij heeft haar aanpassingen. Je hebt toch dat terriër trekje, af en toe kijkt ze je aan en dan mag je het mooi zelf doen. Ik weet haar er altijd wel weer van te overtuigen dat ze uiteindelijk toch doet wat ik van haar wil en ze dan denkt dat ze het zelf verzonnen heeft. Je moet een terrier toch wat foppen heb ik geleerd. Ze doen het niet voor jou, ze doen het zoor zichzelf. Het is een klein hondje, daarin verschilt ze dus van de mechelaren, ze blijft dichter bij je werken en van je af sturen kost meer tijd om aan te leren. Ze is met running contacts bezig in de agility en het sturen gaat al enorm leuk en snel.
Ik beleef elke dag als een avontuur, ze steelt ieders hart, is al een beroemdheid op het agility veld, ze is een diva, ze is niet keihard, ze is gevoelig maar kan ook heel stoer zijn. Ik vind het fijn dat als ik aan geef dat iets echt niet kan ze dat accepteert. Dit gedrag voorkomt dat ze in grote problemen komt met de Mechel meiden. Als één van hun aangeeft dat ze te ver gaat luistert ze ook en gaat ze niet over hun grenzen heen. Dit is wel nodig, ze is immers kleiner. Nu een 7 kilo en 37 cm hoog en ingeschreven voor haar eerste show in Eindhoven, ik ben benieuwd welke avonturen we met haar gaan meemaken.
BATty heeft een eigenown facebook page,

En een eigen Youtube kanaal.
Ik heb een Hondenschool, gespecialiseerd in Pups, balance en controle training , pre agility en wedstrijd agility training en coaching. http://www.blazing-amber.nl


ENGLISH:
(BATty stands for Blazing Amber terriër and about her bat ears. Our dog school is called Blazing Amber Training.)
Batty came rather unexpectedly in our House.
I was on the list for a number of years for a Parson Russel terriër, I wanted a smaller dog in addition to the three Malinois that we have. The litter was finally born of an agility dog I knew, but it was only one puppy. There was none for me. So I went looking for a Parson. My friends on facebook informed me and I came to know more and more of his behavior, even more as I previously knew and especially the fact that the dog had to bark out loud just naturally pleased me less and less. They would have to be hard and inexorably proceed with the attack on a Fox or something like that. This seemed to me not so a good idea with the Mali girls her at home. I already have three Belgian Malinois females and another copy of that in a small size, well that was maybe too much.
All of a sudden on the Facebook page of a Czech girlfriend an awfully cute picture was posted. What is that!??? This puppy was looking for a home, she was cancelled by an Italian buyer and would next week leave the nest. I immediately started to find out more about the Manchester Terrier, through Google and through friends on FB I found more new MT friends that could tell about the breed and also the blood lines and they knew the parents, all gave green light for this puppy. I saw videos of her mother and uncle in the agility and was sold. I made contact with Veronica, her breeder and we talked over and over again in poor English. I searched on the internet about the health requirements and assured myself about the FCI papers. This FCI recognition is necessary if later with her we would manage a World Championship. The final hurdle was yet to be taken, does she plays with her owner? Retrieve a toy? So Veronika made a video of the 4 pups during play time, and that they are playing with a sock she threw away. Together the pups went and brought it back, she did tug games for me with the puppy and I was completely sold. I’ll come and get her I said and three days later we were in the camper direction Czech Republic. (1000 km one way)
I was still on time to see the whole litter and I found them to be great, mother was open and social, grandma was there too and she lay on my lap and slepte. Driving back home with a mini dog, snow storms on the way-defying it was already clear that we had to buy a coat for her soon on the road along the highway. Meanwhile, she has more coats than I do.
She has stolen our hearts.
I am going to train as a Malinois, I’m going to do agility with her. So we did many puppy play times, balance exercises and short think games, she has her adjustments. You have that terriër caracter, occasionally she looks smug at you and then you can do it yourself. I know its my job to convince her to always eventually do what I want and let her think that its her idea. I have a terrier. They don’t do it for you, they do it to please themselfs. It is a small dog, this so differs from the malinois, she remains closer to you to work and send away takes more time to learn. She is learning running contacts in agility and it is fun and fast.
I experience every day as an adventure, she steals everyone’s hearts, she is already a celebrity on the agility field, she is a diva, she is not rock hard, she is sensitive but can also be very tough. I like that if I tell her somethins is really not ok, she can accept that. This behavior prevents her from getting in big trouble , with the Mali girls. If one of them indicates that she has gone too far, she listens and accepts it. This is really necessary, she is so much smaller. Now she is 7 kilo and 37 cm high and enrolled in her first show in Eindhoven, I’m curious what adventures we experience with her.
Batty has her own facebook page
And her own Youtube Channel. Vlog:
I have a dog school, specializing in Puppies and agility, balance and control training, pre match agility training and coaching. http://www.blazing-amber.nl

BATty’s eerste agility jaar

BATty is nu 1 jaar oud.

(Blazing Amber Terriër)

Vanaf haar puppy tijd hebben we kleine  trucjes en oefeningetjes gedaan ter bevordering van balance en controle over haar lichaam. De bewustwording van al haar poten, ook achterpoten en het leren concentreren en samen werken met het baasje voor wat lekkers of spel. Leren samen spelen is enorm belangrijk in deze eerste fase.

Als opsomming heb ik een paar filmpjes gemaakt hoe ze er nu voor staat.

Haar Graduation Video van haar Running contacts  class bij Anne Lenz

Haar Handling Video tot haar eerste levensjaar.

Wat haar ontwikkeling was gedurende haar eerste levensjaar kan je ook zien op haar VLOG pagina op YouTube.

Het is echt heel anders om een Manchester terriër te trainen  in vergelijking met de training van de Mechelse herders waar ik in 2002 mee begonnen ben in de agility biedt het weer hele nieuwe uitdagingen. BATty krijgt uiteraard net als de andere meiden van Prins hondenvoer de geperste brok, en van de producten van NML health krijgt ze elke dag de Muscle Mass poeder en de Doils Vital olie, dat zie je goed terug door haar bespiering. BATty is in een prachtige conditie. Hier wordt je vrolijk van.

    

      

      

Puppy spel en training

Omdat we veel vragen krijgen over de mogelijkheden om met jonge honden alvast wat leuke dingen te doen als voorbereiding op de agility carrière later gaan we van start met Puppy spel en pre agilty op de woensdag en donderdag’s overdags.

Leuke onbelast oefeningen, spelende wijs bezig zijn, contact, focus, samen spelen en nog veel meer leuks.

Zoals ik mijn cursisten  ; onder andere Djimm met Simone, Chase met Jacco Mager en  mijn eigen meiden heb begeleidt in hun agility levens.  

Kijk hier voor meer informatie.