Onze Alice-Dawn of Blazing Amber  is er niet meer.

19-02-2019

Geboren in mijn handen op 24-01-2006 ons eerste nestje pups. Samen met haar broer Ace-Bandit was dit ons eerste nestje. Hij groeide op tot een flinke sociale lieve kastanje bruine terveurense herder en zij een mooie kleine mechel teefje. In het nest was al meteen duidelijk dat Alice anders was als Ace. Ace was gek op aandacht en bezoek. Alice hield niet van bezoek, niet van andere mensen of andere honden. Een paar ervaringen bevestigden haar vermoeden, mensen en honden moest je vermijden, liefst door heel hard grommen en uitvallen op afstand houden, dat werkte immers. Alice was een hond met gebruiksaanwijzing. Maar Alice hield ook van ons en van agility. Aan het werk kon niks haar storen, zij ging op in haar belangrijke taak, dat was voor en met mij werken. Boven verwachting is zij heel ver gekomen in de agility. Meermalen WK Belgische Herders gelopen , die eerste keer met haar moeder in 2009 tegelijk in Tsjechië was het begin van een  fantastische carrière. Ze won met het Nederlandse team in Italië de zilveren plak FMBB. Deelname en prijs bij de IMCA, liep meermalen de Masters, liep podiums op NK en derde graads  competities in binnen en buitenland, won 2x de beste Belg Bokaal van Nederland en liep twee keer voor Nederland  een WK FCI voor team en individueel, diverse Europees kampioenschappen ( European open)  Alice was erbij. En zeker nog veel meer die ik nu even allemaal niet kan opsommen. Niet slecht voor een  hond die veterinaire controles zo vreselijk eng vond en menigtes het liefst hard voorbij rende. Maar in volle Arena’s de sterren van de hemel liep. Tot december 2018  was zij nog van de partij op het agility veld en ook al zag je dat ze al wat ouder werd, haar tijden logen er nog steeds niet om. Ze heeft mij zoveel over honden geleerd, over agility en over anders handlen. Inventief zijn, schakelen, hond in zijn waarde laten. Waarom opleggen hoe wij vinden een hond zich moet gedragen in de maatschappij als zij dat echt niet aan kan. het is ook niet echt heel nodig om naar de markt te gaan met je hond, op een terrasje zitten met je hond. Natuurlijk is het gezellig, maar als je maatje dat nou het engste vind wat er bestaat, dan doe je haar toch na de wandeling in het bos lekker in de auto met een kluif als je zelf een pannenkoek gaat eten. We hebben alles gedaan met respect voor haar. Vakanties in de bergen vergden gewoon een iets andere route als waar de menigte heen gaat. En ja, wat heb ik vaak gezucht en gemopperd over al die “leuke, gezellige, hij wil alleen maar spelen” honden die komen buurten bij de wandeling waardoor ze weer eens helemaal in de stress vloog. Of in de rij wachtend op de wedstrijd weer eens een loslopende hond komt buurten. Wat zou het fijn zijn geweest als ook die mensen hun hond bij zich zouden houden. Die tijdperk is voorbij, haar stress is nu over. Zij mag nu zonder angst verder spelen op een plek waar alle honden vrij zijn.

Alice ik ga je missen, een eind van een tijdperk. Moeder Franny en broer Ace zijn er niet meer, er zijn geen Blazing Amber puppies meer. Je was een geweldig trouwe hond. Ik heb je beloofd die geboorte dag in mijn handen  dat ik je nooit zou laten lijden, de beslissing was enorm moeilijk om je te laten gaan. Ik heb die dan ook met het verstand genomen, want met al mijn hart zou ik je hier willen houden.

Maar het is tijd om je te laten gaan, eindelijk geen angst meer, geen stress, je bent vrij, vlieg lieve Alice, vlieg.